تعطیلات عید کجا برویم؟
امسال برای تعطیلات عید، اول تصمیم گرفتیم به ویتنام سفر کنیم. اما خیلی زود متوجه شدیم که این کشور برای ایرانیها ویزای انفرادی صادر نمیکند. تنها راه ممکن، گرفتن ویزای گروهی بود و متأسفانه واسطهها برای این کار، نفری ۲۰۰دلار درخواست میکردند!
ما هیچوقت در هیچیک از سفرهایمان از تور یا واسطه استفاده نکرده بودیم، بنابراین تصمیم گرفتیم از خیر ویتنام بگذریم.
بعد از کلی پرسوجو، گزینههای بعدی ما هند و تایلند بودند. ما یک خانواده چهار نفره هستیم با دو بچه کوچک (۲ و ۶ ساله)، و چون بهداشت برایمان اهمیت زیادی داشت، سفر به هند را مناسب ندیدیم.
راستش در مورد تایلند هم دو دل بودیم. چند سفرنامه ایرانی خوانده بودیم که حس میکردیم تایلند آنقدری جاذبه دیدنی ندارد که بشود ۱۲ روز کامل آنجا ماند. اما یکی از دوستانمان که اهل سفر است، تأکید کرد که تایلند بسیار دیدنی و جذاب است. همین باعث شد خودم دستبهکار شوم!
عبارت "Thailand sightseeing"را در گوگل جستجو کردم. هر مکانی که عکسهای جذاب داشت، امتیاز بالای ۴.۵ گرفته بود و بالای ۲۰۰۰ رأی داشت را روی نقشه گوگل ذخیره کردم. بعد به همسرم گفتم: مطمئن باش تایلند برای تعطیلات عید فوقالعادهست!
با دیدن آنهمه معبد، آبشار، جزیره، جنگل، غار و مکانهایی که حتی اسمشان را هم نشنیده بودم، حسابی هیجانزده شدم.
رزرو بلیط؛ ۲۰ روز بهجای ۱۲ روز!
قدم بعدی، رزرو بلیط هواپیما بود. ما بهخاطر داشتن دو کودک، فقط دنبال پرواز مستقیم بودیم و بهترین گزینه، پرواز ماهان بود. اما بعد از کلی جستجو متوجه شدیم که هیچ بلیط رفتوبرگشتی برای تاریخ مدنظرمان وجود ندارد!
بعد از چندین روز اصرار و رفرش کردن سایت ماهان، بالاخره موفق شدیم پروازی برای ۳۰ اسفند تا ۲۰ فروردین رزرو کنیم.
یعنی بهجای ۱۲ روز، شد ۲۰ روز سفر… با دو تا بچه کوچک!
راستش اولش کمی ترسناک و خستهکننده به نظر میرسید، اما انتخاب دیگری نداشتیم. و حالا که برگشتیم، میتوانم بگویم که این۲۰ روز یکی از بهترین سفرهای زندگیمان بود!
- هزینه بلیط برای ۴ نفر: حدود ۲۳۰ میلیون تومان
- هر نفر ۳۰ کیلو بار (حتی بچهها)
- بزرگسالان: نفری ۶۵ میلیون
- کودکان: نفری ۵۰ میلیون
رزرو اقامت برای گرفتن ویزا
برای گرفتن ویزا، باید مدارک اقامت هم ارائه میدادیم. چون برنامهمان این بود که با ماشین حدود ۱۰ شهر را بگردیم و سفرمان ۲۰ روز طول میکشید، بدون برنامهریزی اقامت اصلاً عاقلانه نبود.
پس برای ۱۰ روز اقامت در بانکوک و ۱۰ روز در پوکت، از طریق سایت Booking.com، دو هتل رزرو کردیم. هتلهایی که نیاز به پرداخت نداشتند و امکان کنسلی رایگان داشتند. فقط برای گرفتن ویزا بود و بعداً هر دو رزرو را کنسل کردیم.
آدرس سایت سفارت تایلند که از طریقش ویزای الکترونیکی صادر میشه:
مدارک لازم برای دریافت ایویزا تایلند
- پاسپورت با حداقل ۶ ماه اعتبار
- عکس جدید از خودتان
- تصویر کارت ملی و شناسنامه
- مدرکی از محل اقامت در ایران
- واچر هتل
- بلیط رفتوبرگشت
- ۴۰ یورو نقد برای هر نفر
حدود یک هفته بعد، ویزای الکترونیکیمان صادر شد. حالا وقت برنامهریزی هیجانانگیز سفر رسیده بود...
بعد از حدود یک هفته ویزای الکترونیکی صادر شد و به قسمت جذاب برنامه ریزی برای سفر رسیدیم.
برنامه سفر ما به تایلند
- یک شب در بانکوک
- یک شب در Phra Nakhon Si Ayutthaya
- یک شب در Sukhothai
- سه شب در Chiang Mai
- دو شب در Chiang Rai (اگرچه یک شب کافی بود)
- یک شب در Lampang
- سه شب در Pattaya (دو شب کافی بود)
- یک شب بین راه بانکوک و پوکت برای توقف در Thap Sakai
- سه شب در پوکت (اگر با ماشین سفر کنید چهار شب توصیه میشود، ما یک شب کم آوردیم)
- یک شب در Chumphon، بین راه پوکت و بانکوک برای برگشت
- دو شب آخر در بانکوک
رزرو اقامتگاه و نکات مهم برای سفر تایلند
پس از برنامهریزی روزهای سفر، نوبت به رزرو اقامتگاهها رسید. برای این کار از سایت Booking.com استفاده کردیم. نکته مهم درباره برخی کشورها، به خصوص مقاصد پر توریست، این است که برای رزرو هتل معمولاً به کارت اعتباری بینالمللی (کردیت کارت) نیاز است. تایلند هم از این قاعده مستثنی نبود. هتلهایی که بدون کردیت کارت رزرو میشدند بسیار محدود و معمولاً با معیارهای ما همخوانی نداشتند.
با توجه به این محدودیت، مجبور شدیم از یکی از دوستان صمیمیمان که در کانادا زندگی میکند کمک بگیریم. او با کمال میل اطلاعات کردیت کارت خود را در اختیارمان گذاشت و ما توانستیم بدون محدودیت، کل سفر تایلند را رزرو کنیم.
یکی دیگر از نکاتی که در طول سفر متوجه شدیم این بود که بهتر است اقامت هر شهر را دو روز قبل رزرو کنیم تا برنامه سفر منعطفتر باشد و مجبور نباشیم فقط به خاطر هزینهای که پرداخت کردهایم، در شهری بمانیم که دوست نداریم. البته این روش گزینههای موجود را محدود میکند، اما ارزشش را داشت.
همچنین باید به تعداد تختها در اتاقها توجه داشت. ابتدا دنبال اتاق سه تخته بودیم تا بچهها روی تخت بخوابند و راحت باشند، اما با جستجوی زیاد متوجه شدیم این گزینهها بسیار محدود و هزینهشان بیشتر از حد معمول است.
بنابراین تصمیم گرفتیم برای بچهها رختخواب سبک و ملحفه برای روانداز ببریم. این کار خیلی در پیدا کردن اتاق مناسب و خوشقیمت کمک کرد.
قبل از رزرو، قوانین هتلها را بررسی میکردیم که اقامت کودکان رایگان باشد. خوشبختانه بیشتر هتلها برای بچههای زیر ۱۲ سال رایگان بودند. خلاصه اینکه یک ساک اضافه برای رختخواب بچهها به همراه داشتیم که کاملاً ارزشش را داشت.
هزینه اقامت و امکانات هتلها در سفر تایلند
- امتیاز بالای ۸ از ۱۰
- پارکینگ رایگان
- سرویس بهداشتی شخصی (غیر مشترک)
- کولر گازی
- تخت بزرگ دو نفره
- اتاق بزرگ و دلباز با پنجره رو به بیرون
- هزینه رزرو حداکثر ۲۰ دلار در روز
- اقامت رایگان برای کودکان
- قابلیت کنسل کردن رایگان
هزینه اقامت ما به طور متوسط برای هر شب حدود ۱۸ دلار شد.
لیست وسایل پیشنهادی برای سفر تایلند با ماشین
- بشقاب نشکن
- فلاسک کوچک
- چای مورد علاقه
- لیوان
- چاقوی تیز برای بریدن آناناس
- آجیل یا میانوعده مقوی برای مسیر
- کاور گوشی ضد آب
- کرم ضد آفتاب و کلاه آفتابی
- چتر
تجربه پرواز با ماهان در سفر تایلند
پروازهای ماهان معمولاً ساعت ۱۰ شب حرکت میکنند. از آنجا که در ایام عید فرودگاه بسیار شلوغ است، ساعت ۶ عصر به سمت فرودگاه حرکت کردیم و ساعت ۷ رسیدیم. ماشینمان را در پارکینگ فضای باز شماره ۳ امام خمینی، روبروی ورودی فرودگاه پارک کردیم. هزینه هر شب پارکینگ ۸۰ هزار تومان بود.
۲۴ ساعت قبل از پرواز، از طریق سایت ماهان چکاین را انجام داده بودیم، پس خیالمان از بابت جای صندلی راحت بود. طول پرواز حدود ۷ ساعت بود که در این فاصله دو بار پذیرایی (شام و صبحانه) انجام شد. ساعت بانکوک ۳ ساعت از ایران جلوتر است و پروازمان ساعت ۸ صبح به وقت بانکوک نشست.
روز اول سفر – ورود به بانکوک و آغاز ماجراها
قبل از خروج از فرودگاه، ابتدا ۲۰۰ دلار را با نرخ ۳۰ بت (کمترین نرخ در کل سفر!) چنج کردیم. سپس یک سیمکارت ۳۰ روزه با اینترنت و تماس نامحدود به مبلغ ۱۰۰۰ بت تهیه کردیم.
بلافاصله اپلیکیشنهای Grab و Bolt را برای گرفتن تاکسی اینترنتی روی گوشی نصب کردیم. با Grab یک تاکسی به مبلغ ۳۰۰ بت به سمت هتل گرفتیم. لازم به ذکر است که Bolt معمولاً از Grab ارزانتر است.
حدود ساعت ۱۱ به هتل رسیدیم. شب قبل نخوابیده بودیم و واقعاً خسته بودیم، اما ساعت چکاین هتل ساعت ۲ ظهر بود. بنابراین در حیاط هتل روی مبلها ولو شدیم تا زمان بگذرد. هوا خوب بود و بچهها که شب قبل را خوابیده بودند، با دختر بچهی صاحب رستوران کنار هتل مشغول بازی شدند.
در این فاصله، من و همسرم در گوگل به دنبال اجاره ماشین بودیم. نرخها متفاوت بود. با توجه به تجربهمان از سفرهای قبلی، میدانستیم که نرخ معمول اجاره ماشین بین ۱۸ تا ۲۵ دلار در روز است. اما با جستجوی زیاد، دیدیم که قیمتها کمتر از ۳۰ دلار نیست. حسابی کلافه شده بودیم.
تصمیم گرفتیم برای ناهار کمی اطراف هتل بگردیم. منطقه پر از رستورانهای چینی و تایلندی بود که اغلب بوی چندان خوشایندی نداشتند! بعد از نیم ساعت گشت، یک رستوران چینی شلوغ را انتخاب کردیم. غذای حلال نداشتند، پس نودل با سبزیجات سفارش دادیم. پس از صرف غذا به هتل برگشتیم. (شرح تجربه پیدا کردن غذاهای خوشمزه را در ادامه سفر تایلند خواهم گفت)
وقتی برگشتیم، به لطف بازی بچهها، با خانمی چینی در رستوران کنار هتل آشنا شدم که به زبان انگلیسی مسلط بود. مشکلمان را با او در میان گذاشتم. گفت شوهرش میتواند کمک کند و چون مدتی طولانی در تایلند زندگی کرده بودند، بهترین شرکت اجاره ماشین را به ما معرفی کردند. انصافاً کل سفر برایشان دعای خیر کردیم 😊
با آن شرکت تماس گرفتیم و از طریق تماس تلفنی و بعد واتساپ، به توافق رسیدیم. نام شرکت TN Car Rent بود که در نزدیکی فرودگاه Don Mueang International Airport قرار داشت. هزینه اجاره:
- روزی ۲۱ دلار برای خودروی هوندا سیتی
- بدون محدودیت کیلومتر
ساعت ۲ شده بود و اتاق را تحویل گرفتیم. من و بچهها به هتل رفتیم و همسرم برای تحویل گرفتن ماشین راهی شد.
برای پرداخت کرایه ماشین و خرج سفر، ۱۰۰۰ دلار را در صرافی نزدیک فرودگاه Don Mueang با نرخ ۳۳ بت چنج کردیم. ماشین را برای ۱۲ روز کرایه کردیم، کل مبلغ را پرداختیم و مبلغ ۱۰۰ دلار هم بهعنوان گرویی بابت خسارت احتمالی کنار گذاشتیم. اگر ماشین سالم بازگردانده شود، این مبلغ برگشت داده میشود. قیمت بنزین لیتری یک دلار بود.
چرا ۱۲ روز ماشین کرایه کردیم؟
در ابتدا قصد داشتیم شمال تایلند را با ماشین بگردیم و برای رفتن به پوکت از هواپیما استفاده کنیم. اما در میانه سفر نظرمان عوض شد و تصمیم گرفتیم کل سفر را با ماشین ادامه بدهیم. دلایل این تصمیم:
- جادهها در سراسر تایلند عالی، آسفالتشده و بسیار استاندارد بودند (حتی راههای فرعی)
- رانندگی تایلندیها بسیار آرام، قانونمند و بدون استرس بود
- جادههای بینشهری، دو یا سه بانده بودند
- ترافیک تقریباً وجود نداشت
- پمپ بنزینها فراوان بودند
- سرویسهای بهداشتی در پمپ بنزینها بسیار تمیز و رایگان بودند
- ماشین ما مصرف خوبی داشت (حدود ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر)
- رفتن به پوکت با هواپیما با بچه کوچک هم هزینهبر بود و هم دردسرساز
- مسیرها بسیار زیبا بودند و گذر زمان را حس نمیکردیم
تنها نکتهای که ممکن بود چالشبرانگیز باشد، جهت رانندگی برعکس ایران بود. اما چون همسرم قبلاً در سفرهای دیگر تجربه رانندگی در مسیر مخالف را داشت، سریع با شرایط جدید وفق پیدا کرد. گواهینامه بینالمللی را از تهران تهیه کرده بودیم. میتوان هم حضوری و هم آنلاین برای آن درخواست داد. صدور آن حدود ۱۰ روز کاری زمان میبرد.
گشتی شبانه در بانکوک – بازار شبانه Train Market
غروب، برای اینکه حداقل گشتی در بانکوک زده باشیم، سری به یکی از بازارهای شبانه زدیم: Train Night Market Srinagarindra. این بازار با هتل ما حدود یک ساعت فاصله داشت. چون بیشتر مغازهها و مراکز خرید بانکوک بعد از غروب آفتاب تعطیل میشوند، بازار شبانه گزینهی مناسبی بود.
فضای بازار بسیار زنده و پرشور بود. موسیقی زنده، غرفههای فروش لباس و اسباببازی، و تعداد زیادی رستوران و اغذیهفروشی از جذابیتهای این بازار بود.
برای شام، میگوی کبابی، شیرینی موز داغ، و برای بچهها هم سیبزمینی سرخکرده خریدیم. بعد از گشتی کوتاه، ساعت ۱۰ شب به هتل برگشتیم تا زودتر بخوابیم و برای فردا آماده باشیم.
نکته درباره ریتم زندگی در تایلند
در کل این سفر تایلند، شبها ساعت ۹ یا حداکثر ۱۰ میخوابیدیم و صبحها ساعت ۶ از خواب بیدار میشدیم تا از خنکی و روشنایی روز نهایت استفاده را ببریم.
جالب است بدانید که بعد از ساعت ۷ یا ۸ شب، تقریباً در همه شهرها، زندگی شهری خاموش میشد. همچنین ساعت ۱ ظهر، در بسیاری از رستورانها، غذای روز تمام میشد. خلاصه اینکه زندگی در تایلند – بهویژه در شهرهای غیر توریستی – کاملاً با ساعت آفتاب تنظیم میشود و برخلاف تصور رایج، خبری از شبزندهداری یا زندگی شبانهی پرجنبوجوش مانند تهران نبود.