۲۰ روز با ماشین از سر تا ته تایلند | سفرنامه تایلند با خانواده

روز نهم – مسیر چیانگ رای تا لامپانگ

گشت‌وگذار ما در شمال تایلند به پایان رسید و وقت آن بود که به سمت جنوب، یعنی بانکوک، بازگردیم. با توجه به اینکه مسیر چیانگ رای تا بانکوک حدود ۱۲ ساعت طول می‌کشید، تصمیم گرفتیم این مسیر طولانی را به دو بخش ۶ ساعته تقسیم کنیم. راستش را بخواهید، بچه‌ها بیش از ۶ ساعت نشستن در ماشین را تاب نمی‌آوردند.

مقصد میانی ما شهر Lampang بود. طبیعت چشم‌نواز تایلند در طول مسیر، سختی رانندگی طولانی را برایمان قابل تحمل‌تر می‌کرد.

پس از رسیدن به هتل و استراحت کوتاه، به تنها جاذبه شاخص شهر که یک معبد نیمه‌کاره بود سر زدیم تا آن روز هم عکسی به یادگار داشته باشیم و سفری به‌یادماندنی را با خاطرات تازه به پایان برسانیم.

روز دهم - مسیر لامپانگ تا پاتایا

مقصد بعدی ما شهر ساحلی پاتایا بود. مسیر از Lampang تا پاتایا حدود ۷ ساعت طول می‌کشید. بخش ابتدایی مسیر، به‌خاطر مناظر سبز و طبیعت آرامش‌بخش، دل‌چسب و دلپذیر بود، اما در دو ساعت پایانی که وارد بافت شهری شدیم و از مناطق شلوغ و بی‌روح عبور کردیم، رانندگی خسته‌کننده‌تر شد.

از بانکوک تا پاتایا تنها حدود یک ساعت راه است، اما این مسیر از دل اتوبان‌هایی درهم‌تنیده و چندلایه عبور می‌کند. اگر کمک گوگل‌مپ نبود، احتمالاً در میان چندراهه‌ها و پیچ‌های گیج‌کننده مسیر، گم می‌شدیم.

یکی از جذاب‌ترین بخش‌های هر سفر به تایلند، تفاوت‌های فرهنگی است. در این کشور، برخلاف ایران که رنگ‌های صورتی و بنفش را بیشتر مختص خانم‌ها می‌دانند، این رنگ‌ها را می‌شود روی تاکسی‌ها، کامیون‌ها و حتی تریلی‌ها دید! انگار این رنگ‌ها برای وسایل نقلیه عمومی محبوب‌تر از هر جای دیگری هستند.

وانت‌های شاسی‌بلند برندهایی مثل فورد، تویوتا و میتسوبیشی در اینجا فقط برای بارکشی استفاده می‌شدند و حکم همان وانت آبی نیسان را داشتند. گاهی از دیدن رانندگان این ماشین‌های بزرگ شگفت‌زده می‌شدم؛ مرد یا زنی ریزنقش با چهره‌ای مهربان و آفتاب‌سوخته، با لباسی ساده از ماشین بیرون می‌آمد، انگار همین حالا از مزرعه برگشته باشد.

هرچقدر از خونسردی، آرامش، و ساده‌زیستی مردم تایلند بگویم، کم گفته‌ام.

به‌دلیل خستگی مسیر طولانی، برای روز دهم سفر برنامه خاصی نداشتیم. تنها گشتی کوتاه در یک بازارچه صنایع دستی زدیم. برای رسیدن به آن، به انتخاب خودمان، از نوار ساحلی شلوغ و پرهیاهوی معروف پاتایا عبور کردیم که در واقع پاتوق اصلی توریست‌ها بود. ترافیک سنگین و ازدحام جمعیت آن‌قدر زیاد بود که همان یک‌بار دیدن برایمان کافی بود.

از آنجایی که فردای آن روز عید فطر بود، با شوخی از همسرم پرسیدم: «فکر می‌کنی توی پاتایا مسجد پیدا می‌شه؟» با کنجکاوی گوگل‌مپ را باز کردیم و وقتی «mosque in Pattaya» را جستجو کردیم، نتیجه ما را شگفت‌زده کرد: حدود ۱۸ مسجد در شهری که بسیاری از ایرانیان آن را صرفاً مناسب سفرهای مجردی می‌دانند!

خیلی مشتاق بودیم مراسم عید فطر در تایلند را در جمع مسلمانان اهل سنت تجربه کنیم و با آیین و رسومشان آشنا شویم. بنابراین، غروب به یکی از همین مساجد رفتیم تا در مراسم افطار شرکت کنیم. جالب آنکه این مسجد، اولین جایی بود که پس از ده روز سفر، چند ایرانی را دیدیم.

البته این ایرانی‌ها توریست نبودند؛ ساکنان پاتایا بودند و شغل‌شان تورلیدری برای مسافران ایرانی بود. با خنده گفتند که فقط در ماه رمضان گذرشان به مسجد می‌افتد! پس از چند دقیقه گپ‌و‌گفت، قرار گذاشتیم فردا صبح ساعت ۸ برای شرکت در مراسم عید فطر دوباره به مسجد برویم.

روز یازدهم - تجربه عید فطر و بازدید از باغ گیاه‌شناسی در پاتایا

تجربه مراسم عید فطر در تایلند

صبح ساعت ۸ به مسجد Darul Ibadah رسیدیم. فضای مسجد کاملاً پر شده بود و جمعیت زیادی برای نماز عید فطر آمده بودند. نکته جالب و دلگرم‌کننده این بود که معبدی که در کنار مسجد قرار داشت، فضای پارکینگ خودش را در اختیار نمازگزاران گذاشته بود تا ماشین‌ها به راحتی پارک شوند؛ همزیستی مسالمت‌آمیز از نزدیک قابل لمس بود.

نماز را در کنار جمعیت بزرگ مسلمانان خواندیم. برخلاف آنچه در ایران رایج است، نماز عید بسیار کوتاه بود و خبری از قنوت هم نبود. پس از پایان نماز، نوبت به پذیرایی رسید که به‌طور شگفت‌انگیزی مفصل و باشکوه بود. انواع غذا، میوه، دسر و حتی بستنی سرو می‌شد!

همه، چه خانم‌ها و چه آقایان، با بهترین لباس‌هایشان آمده بودند. خانم‌ها آرایش کرده بودند و کفش‌های پاشنه‌بلند به پا داشتند؛ همه‌چیز حال‌وهوای عید داشت، با رنگ و لعاب محلی خودشان.

مراسم پس از پذیرایی به پایان رسید. پیرزن‌ها به کودکان عیدی می‌دادند، اسکناس‌هایی که با لبخند و دعای خیر همراه بود. شرکت در این مراسم برای ما تجربه‌ای بسیار دلنشین، گرم و به‌یادماندی بود؛ لحظه‌ای خاص از سفرنامه تایلند پر از کشف و ارتباط.

باغ گیاه‌شناسی Nong Nooch در تایلند

بعد از مسجد، راهی باغ گیاه‌شناسی Nong Nooch شدیم. پیش‌تر باغ‌های گیاه‌شناسی کشورهای دیگر را دیده بودیم و همیشه یکی از بخش‌های دوست‌داشتنی سفرمان بودند، بنابراین انتظار داشتیم اینجا هم تجربه‌ای مشابه و جذاب باشد. اما متأسفانه این بار کمی ناامید شدیم. شاید بهتر بود اسم این مجموعه را «پارک ژوراسیک» بگذارند!

تنوع گیاهی در این باغ خیلی کم بود و بیشتر فضای پارک پر شده بود از مجسمه‌های کوچک و بزرگ حیوانات، مخصوصاً دایناسورها. پارک نسبتاً کوچک بود و می‌شد به راحتی با پای پیاده همه جای آن را گشت، اما ما مجبور شدیم هزینه اضافی برای گشت با اتوبوس پرداخت کنیم چون فکر می‌کردیم پارک بزرگ‌تر است. ورودی هم نفری ۳۰۰ بت بود، حتی برای کودکان، که نسبتاً گران محسوب می‌شد.

پارک به چند بخش تقسیم شده بود: گل‌های ارکیده، کاکتوس‌ها، گل‌های آپارتمانی و بنسای‌ها که فقط با اتوبوس می‌شد به آن‌ها دسترسی داشت. همه گیاهان در گلدان قرار داشتند! در کنار آن، مجسمه‌های متنوعی به چشم می‌خورد؛ از دایناسورهای در اندازه‌های مختلف تا مجسمه‌های نمادین دین محلی. همان‌طور که قبلاً گفتم، تایلندی‌ها استاد ساخت مجسمه‌های بزرگ و باشکوه هستند. نمایش فیل‌ها هم بود که با پرداخت هزینه بیشتر می‌شد از آن دیدن کرد. علاوه بر این، دریاچه و بخش‌های مختلف دیگری هم وجود داشت.

اگر امکان گشت‌وگذار با ماشین را در تایلند ندارید، شاید این باغ بتواند جذاب باشد، در غیر این صورت توصیه نمی‌کنم وقت و هزینه‌تان را صرف این پارک کنید. تایلند پر از مکان‌های طبیعی زیبا و کم‌نظیر است که بسیار ارزشمندتر از این تجربه‌ی نسبتاً گران و نه‌چندان چشم‌گیر است.

ساحل پاتایا در تایلند

بعد از گشت و گذار در پارک و صرف غذا، از روی نقشه یک ساحل نسبتاً خلوت و دور از هیاهوی توریستی انتخاب کردیم. در مقایسه با سواحل زیبای دیگر تایلند که در روزهای بعدی تجربه کردیم، سواحل پاتایا چندان دلچسب نبودند. آب ساحل کدر و بوی نامطبوعی داشت؛ احتمالاً ساختمان‌ها فاضلاب خود را به این ساحل تخلیه می‌کردند.

با این حال، بچه‌ها از شن‌بازی و شنا کردن در آب لذت بردند و ما پس از چند ساعتی سرگرمی، به هتل بازگشتیم. این روز پر از تجربیات مختلف و متفاوت در سفرنامه تایلند ما بود.

روز دوازدهم - باغ‌وحش پاتایا و بازار شبانه

باغ‌وحش Khao Kheow در پاتایا

این روز بهترین روز ما در پاتایا بود. پاتایا یک باغ‌وحش بزرگ و کامل دارد که تنوع حیواناتش بسیار چشمگیر است. ما پیش‌تر کیفیت و قیمت باغ‌وحش بانکوک را با Khao Kheow Open Zoo در پاتایا مقایسه کرده بودیم و در نهایت، باغ‌وحش پاتایا را انتخاب کردیم. هزینه ورودی برای هر بزرگسال ۳۵۰ بت و برای کودکان بالای ۹۰ سانتی‌متر، ۱۲۰ بت بود. هزینه ورودی خودرو نیز جداگانه دریافت می‌شد.

                    گشت‌وگذار در این باغ‌وحش تمام روز شما را می‌گیرد. باغ‌وحش به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اول را می‌توان پیاده یا با ماشین‌های برقی کرایه‌ای (هر دستگاه ۵۰۰ بت) گشت. اگر ماشین دارید، پیشنهاد من این است که این بخش را پیاده بپیمایید چون قفس‌ها نزدیک به هم هستند و سوار و پیاده شدن ماشین چندان صرفه ندارد.
                

اما بخش دوم به دلیل وسعت زیاد و فاصله قفس‌ها، حتماً باید با ماشین طی شود؛ این قسمت محل نگهداری حیوانات وحشی است.

در کل، پرندگان، میمون‌ها و پروانه‌های آبی آزادانه در باغ پرسه می‌زدند. هر حیوانی که در مستندهای حیات‌وحش دیده‌اید، از کرگدن و اسب‌آبی گرفته تا پنگوئن، در این پارک حضور داشتند. حتی برای بزرگسالان هم گشت‌وگذار در این باغ‌وحش فوق‌العاده جذاب و هیجان‌انگیز بود.

در نهایت باید بگویم که تنها بخش واقعا جذاب پاتایا برای ما همین باغ‌وحش بود. البته پارک آبی و آکواریوم هم گزینه‌هایی بودند که می‌توانستیم به برنامه‌مان اضافه کنیم، اما به دلیل کمبود وقت، و با توجه به امتیاز کاربران اولویت را به باغ گیاه‌شناسی دادیم. ضمن اینکه پارک آبی با کودکی دو ساله هم چندان مناسب نبود.

بازار شبانه Thepprasit

برنامه‌ی شبمان به گشت‌و‌گذار در بازار شبانه Thepprasit Night Market گذشت. در مقایسه با بازار شبانه‌ی چیانگ‌مای، این بازار حرف زیادی برای گفتن نداشت. اجناس تکراری، فضای نه‌چندان خاص، و شلوغیِ بدون جذابیت آن باعث شد خیلی زود خسته شویم.

به‌دلیل همراهی بچه‌ها، و البته علاقه نداشتن خودمان، از رفتن به خیابان معروف Walking Street و مناطق اطراف آن صرف‌نظر کردیم. واقعیت این است که حتی اگر شرایطش را داشتیم، باز هم دلیلی برای بازدید از آن خیابان نمی‌دیدیم.

مکان‌های دیدنی دیگر پاتایا

مکان دیدنی که به دلیل دیدن مشابه آن‌ در سفرمان و محدودیت وقت و قیمت ورودی گرانش از برنامه حذف کردیم، Sanctuary of Truth در پاتایا بود.